Ιστορίες τρόμου

Διηγιθίτε μια ιστορία τρόμου!

Αυτη την βρηκα στο ιντερνετ:


Ειχαν μαζευτει ενα βραδυ πριν ξεκινησουν οι πανελληνιες, με κατι φιλες της να κανουν μια τελευταια επαναληψη στα μαθηματικα κατευθυνσης. Καποια στιγμη, χτυπαει η πορτα και μολις ανοιγει η φιλη μου βλεπει μια κοπελα που δεν την ειχε ξαναδει. Της λεει λοιπον η κοπελα "Γεια σου Ντινα, μενω εδω πιο πανω." Της λεει η φιλη μου "Δεν σε εχω ξαναδει..Απ το σχολειο εισαι ?" , "Οχι" της απανταει η αλλη "εχω τελειωσει αλλα θα ξαναδωσω". Τελος παντων να μην τα πολυλογω καθεται μαζι τους να κανουν επαναληψη και τους ειπε να διαβασουν πολυ καλα 2 προβληματα λυμενα που τους εδωσε. Αφου εκατσαν καποιες ωρες και εκαναν επαναληψη, η αγνωστη κοπελα εφυγε. Την επομενη μερα πηγαν να δωσουν και ειδαν εκπληκτες, οτι τα 2 προβληματα που τους εδωσε, ηταν το 3ο και 4ο θεμα... Εψαξανα να βρουν την κοπελα αυτη, αλλα τιποτα. Ρωτησαν εναν καθηγητη τους αν την ειδε και αφου του την περιγραψανε, τους ειπε οτι η κοπελα αυτη ειχε πεθανει πριν 3 χρονια σε τροχαιο, μια μερα πριν της πανελληνιες.......

Ενα βράδυ δύο φίλοι έβαλαν ένα "περίεργο" στοίχημα. Το στοίχημα έλεγε οτι στις 12 τα
μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, ο ένας απο τους δύο φίλους, σημειωτέον ο πιο φοβιτσιάρης,
θα έπρεπε να πάει στο νεκροταφείο της περιοχής και να καρφώσει ένα μαχαίρι στο χώμα
δίπλα απο έναν τάφο. Θα κάρφωνε το μαχαίρι ουτως ώστε να αποδείκνυε στον φίλο του οτι
όντώς πήγε εκεί. Το έπαθλο θα ήταν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό. Πλησιάζει λοιπόν η ώρα,
και ο ένας φίλος λέει στον άλλον οτι πηγαίνει να εκτελέσει την "αποστολή". Μόλις το
έκανε θα γυρνούσε πίσω στον φίλο του, με σκοπό να πηγαίναν το πρωί μαζί στο νεκροταφείο,
και αν υπήρχε το μαχαίρι καρφωμένο θα εισέπραττε τα λεφτά.

Ξεκινάει λοιπόν για να πάει στον προορισμό του.
Εκείνη την ημέρα έκανε κρύο και φυσούσε αρκετά, έτσι ο τύπος φόρουσε ένα μακρύ παλτό
σε στύλ καμπαρντίνας.Φτάνει λοιπόν δίπλα σε ένα τάφο και, κοιτώντας γύρω γύρω, σκύβει
για να καρφώσει το μαχαίρι στο χώμα. Κάνει μια απότομη κίνηση και καρφώνει το μαχαίρι
βαθιά στο έδαφος. Σηκώνεται να φύγει και νίωθει κάτι να τον κρατάει κάτω, εκείνη την
στιγμή παθαίνει καρδιακή προσβολή απο τον φόβο του, νομίζοντας οτι κάποιος τον κρατάει,
και πεθαίνει ακαριαία. Αυτό που τον κράτησε κάτω δεν ήταν κάτι άλλο απο το μαχαίρι το
οποίο είχε ο ίδιος καρφώσει βαθιά στο έδαφος, πιάνοντας όμως και το παλτό του μαζί.

Επειδή όμως δεν κοιτούσε κάτω, παρά μόνο τριγύρω του, δεν είδε οτι συνέβη κάτι τέτοιο.
Ο φίλος του απο τότε δεν μίλουσε απο το σοκ για ένα μήνα περίπου, αλλά πήγαινε συχνά
να αφήσει λουλούδια στον άτυχο νέο. Μια μέρα βρέθηκε νεκρός δίπλα απο τον τάφο του φίλου
του. Είπαν οτι δεν άντεξε τις τύψεις και αυτοκτόνησε.

Την έχω ακούσει ξανά αλλά είναι αρκετά ωραία....

Ήταν μια κοπελίτσα και οι γονείς της δουλέυαν συνέχεια. Έτσι εμενε συχνά μόνη της σπίτι. Οι γονείς της, ανυσηχούσαν για την υγεία της και αποφάσισαν να πανε σε ενα ψυχολόγο για να μην εχει καποιο προβλημα που μενει μόνη. Ο Ψυχολόγος συστήνει στην οικογένεια να πάρουν ενα σκυλάκι, ετσι ώστε οταν λείπουν η μικρή να νιώθει μια παρουσία δίπλα της. Έτσι και εγινε.
Κάθε βραδυ πρίν κοιμηθεί το σκυλάκι ερχόταν στο κρεβάτι της, αυτη αφηνε το χέρι κατω και της το έγλυφε , ενιωθε ετσι ασφάλεια.


Μία μέρα, κλασσικά πήγε στο κρεβάτι, αφησε το χέρι απο κάτω και ενιωσε το σκυλάκι να την γλύφει, ομως υπήρχε ενας εκνευριστικός θόρυβος, σαν μια βρύση να στάζει. τακ τακ τακ κλπ. Πηγαίνει στην κουζίνα, κοιτάζει την βρύση και εδειχνε μια χαρα. Γυρίζει παλι στο κρεβάτι, το σκυλάκι γλυφει κλπ, ο θόρυβος ομως δεν σταματησε. Πηγαίνει στο μπάνιο, κοιτάζει την βρύση του νεροχύτη και ηταν κλειστή, ο θόρυβος όμως ακουγόταν πίσω απο την κουρτίνα του μπάνιου. Ανοίγει την κουρτίνα και βλέπει το σκυλάκι καρφωμένο στον τοίχο να στάζει το άιμα του και να γράφει με το αίμα του στο τοίχο : "ΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΓΛΥΦΕ ΤΟ ΧΕΡΙ???"


Tην ίδια ιστορία την είχα ακούσει παλιότερα με μερικές παραλαγές. Ότι οι γονείς της έλειπαν μόνο εκείνο το βράδυ γιατί είχαν βγει έξω.... ότι ήταν περισσότερα σκυλιά στο σπίτι και στο τέλος έμεινε μόνο ένα και ήταν αυτό που ακολουθούσε σε ολόκληρη την διαδρομή της απο δωμάτιο σε δωμάτιο και κάποιες άλλες διαφορές που δεν θυμάμαι...

Το 1972, η πτηση 101 των Ανατολικων Αερογραμμων επεσε σε ενα βαλτο στη Φλοριντα, σκοτωνοντας 101
ανθρωπους. Αναμεσα τους και τους 2 πιλοτους: τον Bob Loft και τον Don Repo. Πρεπει να αναφερω οτι
πριν την συντριβη ο Repo ειχε κατεβει σε ενα μικρο θαλαμο (hellhole τον ονομαζαν), ακριβως κατω
απο την καμπινα, προκειμενου να ελεγξει γιατι το αεροσκαφος εχανε υψος.
Απο εκεινη την ημερα και επειτα, πολλες μαρτυριες αναφερουν τους δυο αυτους πιλοτους, να
εμφανιζονται παντα στο συγκεκριμενο τυπο αεροσκαφους. Ενω ενα L-1011 ηταν ετοιμο για απογειωση,
και ο μηχανικος πτησης ολοκληρωνε τον καθιερωμενο ελεγχο, ακουστηκε η φωνη του Repo:
"δεν χρειαζεται να κανεις δευτερο ελεγχο, τον εχω κανει εγω"
Να σημειωθει οτι το πληθος των μαρτυριων προερχεται απο ατομα σε εξαιρετικα καιριες θεσεις -
πιλοτους, αξιωματικους, ακομα και απο τον ιδιο τον αντιπροεδρο των Ανατολικων Αερογραμμων ο
οποιος μαλιστα περασε πανω απο μιση ωρα μιλωντας με τον Loft, νομιζοντας αρχικα οτι ηταν ο
δικος του κυβερνητης!

Μια αλλη περιπτωση ο Loft εμφανιστηκε μεσα στο αεροσκαφος μπροστα σε δεκαδες επιβατες, προκαλωντας
τετοιο πανικο, ωστε η πτηση ακυρωθηκε...λιγο αργοτερα πολλοι αναγνωρισαν τον Loft απο φωτογραφιες.
Αποδειχτηκε βλαβη στα υδραυλικα συστηματα του αεροσκαφους, που ισως να ειχε αποβει μοιραια στους
επιβατες...αμα η πτηση αυτη γινοταν...
Αλλη φορα μια αεροσυνοδος ειδε το προσωπο του Repo σε ενα φουρνο της μικρης κουζινας του αεροπλανου.
Καλεσε τον μηχανικο, ο οποιος παλιος φιλος του Repo, τον αναγνωρισε αμεσως. Τους ειπε να "προσεξουν
για κινδυνο πυρκαγιας στο αεροπλανο" Λιγο αργοτερα πριν την απογειωση παρουσιαστηκε βλαβη και φωτια
στον ενα κινητηρα, και η πτηση ακυρωθηκε...

Παρομοιες μαρτυριες εχουνε γινει κατα καιρους. Η τελευταιες δυο, το 1990 (το βιβλιο που το
διαβασα εκδοθηκε το '91) οι οποιες περιγραφουν εμφανιση του Repo σαν μηχανικο, και περιεργους
θορυβους απο τον θαλαμο κατω απο το πιλοτηριο (εκει οπου ειχε μπει ο Repo λιγο πριν συντριβει το
αεροσκαφος του)

Τελος, ενα χρονο μετα το θανατο του Repo, ενας κυβερνητης L-1011 ισχυριζεται οτι του εμφανιστηκε
τη στιγμη που το σκαφος περναγε μεσα απο ισχυρη καταιγιδα, και του ειπε "μην ανησυχεις...δεν θα
υπαρξουν αλλες πτωσεις L-1011...δεν θα επιτρεψουμε να συμβει"

Ο John Spencer εκανε προσφατα ερευνες και επιβεβαιωσε πως απο εκεινη την ημερα του δυστηχηματος,
το 1972, δεν υπηρξε αλο ατυχημα στο συγκεκριμενο μοντελο αεροσκαφους...

δεν νομιζωω πως μπορω να την διηγηθω αλλα εαν αγορασετε το βιβλιο του ντικενς παραξενες ιστοριες,τον σταθμαρχη θα καταλαβετε

Συνέβη σε συγγενικό πρόσωπο. Σε πρώτη εξαδέλφη της μητέρας μου.

Η Σοφία ήταν 20 χρονών, επρόκειτο να παντρευτεί κι όλα ήταν έτοιμα για το γάμο.
Μεγάλο σπίτι, μεγάλα δωμάτια και η κρεβατοκάμαρα όπως ήταν της μόδας την δεκαετία του 60 στα
καλά και πλούσια σπίτια, με δυο ξεχωριστά κρεβάτια. Ένα βράδυ η Σοφία είδε στον ύπνο της ότι
βρισκόταν στο σπίτι που επρόκειτο να μείνουν μετά τον γάμο.Είδε ότι μια φωνή την φώναζε από
την κρεβατοκάμαρα, εκείνη με τα δύο κρεβάτια.Όταν μπήκε, είδε ότι το ένα από τα δυο κρεβάτια
έλειπε!

Τρις μήνες μετά, πέθανε από καρκίνο του στομάχου. Ο γάμος δεν έγινε ποτέ.

δεν αφορα εμενα!εγω το επικολλησα οπως το βρηκα...


Edit by Remus Lupin: Όταν παίρνεις από κάπου πληροφορίες ή ιστορίες ή οτιδήποτε άλλο, ΠΑΝΤΑ να βάζεις πηγή!

Το παρακάτω δεν είναι αληθινό αλλά είναι μια πολύ καλή ιστορία.

Ήταν μια φορά μια οικογένεια πολύ πλούσια. Μια νύχτα η γιαγιά της οικογενείας πέθανε και εκτός απο
την πλούσια τελετή που έγινε η οικογένειά της για να την τιμήσει της πήρε ένα πανάκριβο δακτυλίδι
με διαμάντια επάνω χρυσό κτλ. Αυτό ακούστικε παντού στο χωριό που ζούσανε. Μερικές μέρες μετά την
κηδεία, 2 ληστές που ακούσανε για το πανάκριβο δακτυλίδι αυτό, πήγανε να το κλέψουνε. Σκάβουν τον
τάφο, ανοίγουν την κάσσα και προσπαθούν να πάρουν το δακτυλίδι απο το δάκτυλό της. Ήταν πολύ
σφιχτά βαλμένο όμως και δεν έβγαινε. Τότε ο ένας απο αυτούς έβγαλε ενα μαχαίρι και έκοψε το
δάκτυλο και το πήραν μαζί τους. Μετά απο εναν χρόνο, μια βροχερή νύχτα, στο σπίτι που έμεναν οι
ληστές χτυπάει η πόρτα. Πάει ο ένας να δει ποιός είναι και βλέπει μια γιαγιά ντυμένη στα μαύρα να
κάθεται έξω στη βροχή. Αμέσως πάει έξω και της λέει: Γιαγιούλα τί κάνεις εδώ στη βροχή; Η γιαγιά
δεν μιλάει... "έλα μέσα να μην βρέχεσαι" της λέει. Πάνε μέσα.. της λεει ο άλλος "κάτσε να σου βάλω
λίγο τσάι να πιεις". Η γιαγια δεν μιλούσε.. Της βάζει το τσάι.. όταν όμως πάει να πάρει το
φλιντζάνι η γιαγια.. βλέπουν πως της έλειπε ένα δάκτυλο! την ρωτάει ο ένας"γιαγια.. ποιός σου
έκοψε το δάκτυλό σου;" "ΕΣΥΥΥΥΥ!!!!"

αυτη δεν ειναι τρομακτικη ιστορια.την εχω διαβασει και ειναι μια ιστορια για να τρομαξεις τους φιλους σου...

αυτη ειναι ιστορια τρομου.και αληθινη απ'οτι ειδα.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι μία προσωπική εμπειρία ενός φίλου μου. πριν σας πω ακριβώς τι έπαθε θα σας βάλω λίγο στο κλίμα λέγοντάς σας ότι το φιλαράκι μου αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ είχε στενή επάφη τρίτου τύπου με την κοπελιά του διαόλου… ναι αυτό ακρίβως που ακούσατε… του την έπεσε η ίδια η λίλιθ. για όσους δεν την έχουν ακουστά την δαιμονοκοπελιά, πρόκειται για την πρώτη γυναίκα του αδάμ (η εύα ήταν η δεύτερη και αν θέλετε πιστέψτε το). με την σημερινή της μορφή απλά βασανίζει τον κόσμο. τώρα θα μου πείτε πως από εκεί που άρχισα να σας λέω για την προέλευσή της έφτασα στο τι κάνει σήμερα… βασικά αυτή την ιστορία την έστειλα για να διηγηθώ μια εμπείρια που είχε ένας φίλος μου πρόσφατα και όχι για να κάνω κάποια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν αυτού του δαίμονα. όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κάνει κάλιστα μια αναζητησούλα – στο yahoo ας πούμε – περί “lilith”. πιστέψτε με θα βρείτε πάμπολα σχετικά links. και επιστρέφω… πριν κάμποσους μήνες λοιπόν ο αντώνης (δεν χρησιμοποιώ το αληθινό του όνομα επειδή αυτός μου το ζήτησε) μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς έπεσε για ύπνο. ο αντώνης όμως έχει ένα πρόβλημα. δυσκολεύται να τον πάρει ο ύπνος αν δεν έχει όσο πιο πολύ σκοτάδι στο δωμάτιό του μπορεί. δηλαδή αν αφήσει ανοιχτά τα φώτα πολύ απλά δεν πρόκειται να τον πάρει ο ύπνος με τίποτα. έτσι λοιπόν έκλεισε πόρτες και πατζούρια και κατάφερε να φτιάξει την “απόλυτη ατμόσφαιρα ύπνου” -όπως συνηθίζει να λέει- απόλυτο σκοτάδι δηλαδή… και εκεί λοιπόν που έβλεπε το τρίτο όνειρο. ένοιωσε να τον αγγίζουν δύο χέρια σαν ανθρώπινα στον λαιμό. αυτό ήταν και η αιτία να ξυπνήσει. μόλις όμως άνοιξε τα μάτια του τα χέρια άρχισαν να τον σφίγκουν δυνατά. επειδή ήταν σκοτεινό το δωμάτιο και φυσικά δεν μπορούσε να δει τον υποψήφιο δολοφόνο του (του πέρασε μια ιδέα από το μυαλό ότι ίσως ήταν κλέφτης) βρήκε την δύναμη και άνοιξε το φώς (ο διακόπτης βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεββάτι του). η λάμπα φώτισε πλήρως μονάχα για ένα δευτερόλεπτο, μετά
άρχισε να τρεμοπαίζει γρήγορα σαν προβολέας σε club και στο τέλος έχασε σχεδόν όλη την ισχύ της, δηλαδή υπήρχε αρκετό φώς ίσα ίσα να δεις την μύτη σου. καθώς γίνονταν όλα αυτά τα εφέ με την λάμπα ο αντωνάκης πέθανε από την τρομάρα του αφού είδε και το πρόσωπο (την μορφή για την ακρίβεια) του στραγγαλιστή του. και συνέχιζε να το βλέπει ακόμα και μετά την πτώση της ισχύος της λάμπας μόνο που η εικόνα ήταν λίγο πιο θαμπή λόγο ανεπαρκούς φωτισμού. είδε λοιπόν ένα μαύρο πλάσμα -που περισσότερο με σκιά έμοιαζε- περίπου το μισό από αυτόν να κάθεται πάνω στο στήθος του και να έχει τα χέρια του στον λαιμό του (προσπαθώντας να τον πνίξει πάντα). επίσης είχε και τα φτερά του -τα οποία ήταν σαν αυτά της νυχτερίδας- ανοιγμένα. παρόλο λοιπόν που ο δαίμονας (τον οποίο ονόμασα παραπάνω) έμοιαζε να είναι σαν σκιά ήταν πέρα για πέρα υλικός και μάλιστα πολύ παγωμένος από ότι μου δήλωσε ο αντώνης ο οποίος προσπάθησε για λίγα δευτερόλεπτα να τον πετάξει από πάνω του κρατώντας παράληλλα τα χέρια του με τα δικά του χέρια για να αποφύγει το πνίξιμο. μετά από αυτο ο αντώνης ένοιωσε να παραλύει… και με πολύ γρήγορο ρυθμό μάλιστα. τότε ήταν που έσπασε και η λάμπα βυθίζοντάς τους ξανά στο απόλυτο σκοτάδι. τότε έγινε κάτι θαυμαστό από την μεριά του αντώνη. αποφάσισε να πολεμίσει τον δαίμονα ψυχικά και όχι σωματικά (κάτι που ήταν πλέον αδύνατο). κάπου εδώ πρέπει να σας αναφέρω ότι ο αντώνης ασχολείται από μικρός με τις πολεμικές τέχνες και μάλιστα με τις ψυχολογικές δυνάμεις μέσα σε αυτές. έτσι με κάποιο τρόπο, τον οποίο μου εξήγησε λεπτομεριακά αλλά μου είναι αδύνατο να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή για να σας τον παραθέσω, αποφάσισε να πολεμίσει τον δαίμονα ψυχικά. όμως από ότι φαίνεται αυτά τα κολπάκια δεν πιάνουν στους υπηρέτες του εωσφόρου και έτσι κατέφυγε στην αναζήτηση βοήθειας από το θείο. είπε μια προσευχή από μέσα του και με το που την τελείωσε ο δαίμονας χάθηκε… όλη αυτη η φάση από το ξύπνημα του αντώνη μέχρι και την εξαφάνιση της λίλιθ δεν κράτησε παραπάνω από 45 δευτερόλεπτα. του αντώνη πάντως του φάνηκαν αιώνες. φυσικό νομίζω. μην νομίσετε όμως ότι ο αντώνης είναι ο μονάδικος που δέχθηκε επίθεση από αυτόν το θυλυκό δαίμονα. υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες απο άτομα τα οποία δέχθηκαν επίθεση και ολές είχαν αυτό το κοινό στοιχείο. η λίλιθ επιτέθηκε σε όλους μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. υπάρχουν και αρκετές ελληνικές μαρτυρίες αυτού του φαινομένου. και επειδή ο κοινός λαός δεν οφείλει να ξέρει πράγματα ούτε για δαίμονες αλλά ούτε και για παρόμοια φαινόμενα ονόμασε αυτό το περιστατικό “η επίθεση της λάμιας” ή του “αράπη”… αυτά… ο φίλος μου χαίρει άκρας υγείας, αλλά ποτέ δεν έχει κοιμηθεί στο απόλυτο σκοτάδι ξανά… ούτε και εγώ σκοπεύω να το κάνω ποτέ. είπαμε γουστάρουμε να γίνουμε μάρτυρες παραφυσικών φαινομένων αλλά όχι και έτσι…

Υπαρχει η ιστορια της Εμμανουελας που κυκλοφορει στην κατασκηνωση "Γλαροι", ε Αλεξη?
Θα την διηγηθω μια μερα. Ημουν τυχερος που ανακαλυψα το ξυλο οπου προτογραφτηκε, και ειχα την ευκαιρια, να την διαβασω ετσι οπως αυτη πλαστηκε αρχικα.

ναι ..οπως και μια δημιουργια δικια μας ..η ιστορια οτυ ροδολφου ..

Ναι. Ισως δε 3-4 χρονια να γινει γνωστη και η δικη μας ιστορια, αν αρχισουν καποιοι που την ξερουν να την διαδιδουν.

στην δικη μας κατασκηνωση υπαρχει η ιστορια της αννουλας.που επεσε στην πισινα και πνιγηκε,που επεσε απο την κουνια κ.ά.ποτε δεν τρομαξα με αυτη την ιστορια επειδη ξερω πως την εχουν πλασει μεγαλυτερα παιδια,αφου περσι και εμεις οι ιδιοι πηγαιναμε στις κουνιες και ξεκρεμασαμε την κουνια απο την οποια υποτιθεται πως επεσε η αννουλα.φτιαξαμε ενα στεφανι απο πευκοβελονες κα ιτο αφησαμε απο κατω...οποτε δν υπαρχει λογος να φοβαμαι

Πριν από πάρα πολύ καιρό γεννήθηκε ένα μωράκι που στη γέννηση του δεν
έκλαψε!Το μωρό έκλαιγε μόνο όταν η μητέρα του προσπαθούσε να το κάνει
μπάνιο.Η μητέρα του νεογέννητου κοριτσιού τρελάθηκε από την συμπεριφορά
του και προσπάθησε να το πνίξει,αλλά ευτυχώς η νοσοκόμα του νοσοκομείου
την σταμάτησε.Όταν το κορίτσι πήγε 11 χρονών η μαμά του είχε θεραπευτεί
από την τρέλα που την είχε πιάσει.Το κορίτσι όμως δεν ήταν όμως
καλά.Κάθε μέρα καθόταν μπροστά από ένα πηγάδι και κοιτούσε.Η μητέρα του
όμως κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αποφάσισε να την
σκοτώσει!Έτσι μια μέρα που ι μικρή καθόταν μπροστά στο πηγάδι η μητέρα
της την έπνιξε,πέταξε το πτώμα της μέσα στο πηγάδι και μετά
αυτοκτόνησε.Όμως το κορίτσι συνέχισε να στοιχιώνει τον κόσμο.Έφτιαξε μια
βιντεοκασέτα με αηδιαστικές αλλά περίεργες εικόνες και όποιος την
έβλεπε λάμβανε ένα τηλεφώνημα με την φωνή του κοριτσιού να του λέει ότι
θα πεθάνει σε 7 μέρες.Και πράγματι όποιος την έβλεπε πέθαινε μα περίεργο
τρόπο:Μετά από τις 7 μέρες όταν το ρολόι χτυπούσε 10 η ώρα η τηλεόραση
άνοιγε από μόνη της και απεικόνιζε το κορίτσι με τα μαύρα μακριά μαλλιά
μέσα στην μούρη της έβγαινε από την τηλεόραση και σκότωνε τον κόσμο…

Εγώ δεν ξέρω τόσο ττρομακτικές όπως οι δικές σας σας στάλνω αυτα....
Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή και έγινε στο όμορφο νησί Σύρος, και στο Νεκροταφείο του
Αγ. Γεωργίου στην Νεάπολη της Ερμούπολης. Ο τάφος που έγινε το "κακό" είναι ενός "τύπου" που
αργότερα ονομάστηκε "Πετροκόκκινος". Αν πας στην περιοχή και ζητήσεις τον Τάφο του "Πετροκόκκινου"
θα στον δείξουν!

Μόνο μία λεπτομέρεια, το στοίχημα έλεγε να πάνε να παίξουν τράπουλα πάνω στον τάφο του
"φίλου" μας. Κάποιος από τους δύο πήγε να κλέψει και κάρφωσε με το μαχαίρι ένα χαρτί της
τράπουλας. Μετά από το τσακωμό, ξεκαρφώνει το μαχαίρι και το καρφώνει πίσω του στο χώμα.
Έτσι κάρφωσε το ρούχο του και.....

Και τώρα κάτι που βρήκα στο internet...


κοιμομουν οταν ενοιωσα καποιον να με χαϊδευει
στα μαλλια γυριζω ασυναισθητα για να δω ποιος ειναι.... και δεν ηταν
κανεις..... δεν εδωδα σημασια... μου φανηκε ειπα στον εαυτο μου, γυρισα
πλευρο και ξανα κοιμηθηκα. το επομενω βραδυ ξυπναω παλι καποιος καθονταν
διπλα μου και μου χαϊδευε τα μαλλια... πεταγομαι ορθια γυριζω και
κοιταζω... δεν ηταν κανεις.... μονο ενα σημαδι στο κρεβατι μου που
δηλωνε οτι καποιος καθονταν εκει.... α! παρελειψα να σας πω οτι εμενα
μονη μου τουλαχιστον ετσι πιστευα....
Περισσότε

Anton Xert αυτή η ιστορία που είπες είναι απ την ταινία The Ring... Με την Samara Morgan!

Την δεκαετία του 1960, ένας συμπαθιτικός φαντάρος γνωρίζετε στην Θεσσαλονίκη με μια πανέμορφη κοπέλα. Ύστερα από κάποιες συναντήσεις ένα χειμωνιάτικο βράδυ λέει η κοπέλα στον φαντάρο ότι πρέπει να διακόψουν την σχέση του για λόγους που δεν μπορεί να του εξηγήσει. Ο νεαρός που την αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να την χάσει, θέλησε να πάει στους γονείς του κοριτσιού και να τους εξηγήσει πως έχουν τα πράματα. Ζήτησε η διεύθυνση και του δώθηκε. Λίγο πριν αποχωριστούν επειδή έκανε αρκετό κτρύο ο φαντάρος έδωσε στην κοπέλα το μπουφάν του για να γυρήσει σπίτι. Την άλλη μέρα πάει στο σπίτι του κοριτσιού και εξηγεί τι συμβαίνει. Οι γονείς του κοριτσιού που του είπαν πως εκανε λάθος μιας και η κόρη τους είχε πεθάνει εδώ και 3 χρόνια. Και γεμάτος απορία ο φαντάρος βλέποντας την φωταγραφία του κοριτσιού στον τοίχο λέει:" Μα να η κοπέλα για την οποία σας μιλάω." Το άλλο πρωί μαζί με τους γονείς του κοριτσιού πήγαν στο νεκροταφείο όπου είδε με κατάπληξη ο φαντάρος τον τάφο και το μπουφάν που εκείνος της είχε δανήσει.

Αυτό δε σηνέβει σε εμένα αλλά είναι καλή ιστοριόυλα!!

Θα σας φανεί τελείως απίστευτο αλλά....έγινε.Σπούδαζα κάπου στο εξωτερικό.Ένα βράδυ καθώς πήγα να κοιμηθώ βλέπω κάτι σαν μια σκιά να περιπλανιέται μέσα στο δωμάτιο.Έτρεχε από τοίχο σε τοίχο.Κοκάλωσα.Σε κάποια στιγμή έρχετε,απότομα,πολύ γρήγορα (το θυμάμαι και ανατριχιάζω) και σταματάει μπροστά μου ένας άνθρωπος (η σκιά) γύρω στα 50 και αρχίζει να μου μιλάει ίσως Λατινικά ίσως ανάποδα,σχετικά γρήγορα.Με κοιτούσε με μίσος και χαρά μαζί.Ένα περίεργο βλέμα, τρομακτικό.Η ομιλία του κράτησε,νομίζω,δυο λεπτά.Δεν μπορούσα να κουνηθώ.Σε κάποια στιγμή έκανα τον σταυρό μου με το δάχτυλο και εξαφανίστηκε.Το βράδυ φυσικά δεν κοιμήθηκα.Την άλλη μέρα στον επάνω όροφο βρήκανε κατακρεουργημένο ένα νεαρό παιδί (20 περιπου ετων) ο οποίος είχε ΡΑΜΜΕΝΟ ένα σταυρό στο μπούτι του ενώ το σπίτι ήτανε άνω-κάτω.Οι γείτονες λέγανε ότι είχε σχέσεις με σατανικές οργανώσεις.Ποιός ξέρει ίσως κάποιος γείτονας να είχε δει ό,τι και εγώ!Σηκώθηκα και έφυγα αμέσως, παράτησα σπουδές και γύρισα Ελλάδα.

Ήταν κάποτε μια γεροντοκόρη η οποία έμενε αρκετό καιρό μόνη της και δεν ήξερε τι να κάνει για να περνάει η ώρα της.Μια μέρα λοιπόν,είδε στην βιτρίνα ενός καταστήματος ένα παζλ και αποφάσισε να το αγοράσει,να σκοτώσει λίγο την ώρα της.Με το που γύρισε λοιπόν στο σπίτι της,άρχισε να φτιάχνει το παζλ και έπειτα ώρες είχε καταφέρει να ενώσει όλα τα κομμάτια του,εκτός απο ένα.Τότε χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας και σηκώθηκε να ανοίξει,αλλά παραδόξως δεν είδε κανέναν απ'έξω.Μόλις επέστρεψε στην θέση της άχισε να αισθάνεται μια παρουσία απο πίσω της και γύρισε τρομαγμένη να δει ποιός ήταν.Μερικές μέρες αργότερα,οι γείτονες της είχαν παρατηρήσει πως η γεροντοκόρη δεν βγήκε καθόλου απο το σπίτι της και φώναξαν την αστυνομία.Όταν μπήκαν μέσα είδαν το πτώμα της γεροντοκόρης σταυρωμένο με τα μάτια καμμένα και δίπλα της ήταν ένα μισοτελειωμένο παζλ που έδειχνε την γεροντοκόρη να κοιτάζει πίσω της,φοβισμένη!Στο πίσω μέρος του κουτιού του παζλ έγραφε<<Να προσέχεις τι αγοράζεις>>!


Δυό γονείς είχαν αποφασίσει ένα βράδυ να βγουν έξω και για αυτόν τον λόγο φώναξαν μια μπειμπι-σίτερ να προσέχει τα παιδιά τους.Όσο η μπειμπι-σιτερ θα βρίσκονταν στο σπίτι και θα πρόσεχε τα παιδιά,οι γονείς θα την έπαιρναν που και που κάποιο τηλέφωνο ή θα έπαιρνε εκείνη τηλέφωνο,εάν συνέβαινε κάτι.Κάποια στιγμή η μπειμπι-σιτερ τηλεφώνησε στους γονείς και τους ρώτησε<<Με συγχωρείτε,αλλά επειδή τα παιδιά σας κοιμούνται,μήπως θα μποορύσα να δω τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο σας;Είναι το μόνο δωμάτιο του σπιτιού με τηλεόραση,απο ότι είδα,και θα ήθελα κάπως να περάσει η ώρα μου...>> <<Ασφαλώς>>απάντησαν οι γονείς!<<Σας ευχαριστώ!Κάτι ακόμη...>>συνέχισε η μπειμπι-σιτερ<<μήπως θα μπορούσα να καλύψω τον μεγάλο ψεύτικο κλοουν που έχετε στο δωμάτιο σας?Η αλήθεια είναι πως με κάνει να αγριεύομαι...>> Η μπειμπι-σιτερ δεν πήρε απάντηση για μερικές στιγμές.Ξαφνικά άκουσε τον γονέα που της μιλούσε να της λέει<<Πάρε γρήγορα τα παιδιά απο το δωμάτιο τους και βγείτε έξω απο το σπίτι και εμείς θα φωνάξουμε την αστυνομία!Δεν έχουμε κανέναν ψεύτικο κλόουν στο δωμάτιο μας!!>> Τελικά εκείνο το βράδυ η μπειμπι-σιτερ μαζί με τα παιδιά των δυό γονέων δολοφονήθηκαν ενώ όπως αργότερα μαθεύτηκε,εκείνος ο κλόουν ήταν δραπέτης απο τρελάδικο,κοντά στην περιοχή!!

καποτε υπυρχε μια φτοχη χηρα με το ορφανο κοριτσακι της. μια μερα πηγε να παρει τα τελευτεα χρηματα της απο τη τραπεζα. τοτε της επιτεθικαν 2 ληστες.την απιλισαν οτι θα σκοτοναν τη κορη της,αν δε τους εδινε τον κοδικο της τραπεζας. κατατρομαγμενη τος εγραψε το κοδικο σε ενα χαρτακι και το εβαλε στα ποδια.οταν ευτασε στο σπιτι της ομως η κορη της ελιπε! της επομενες 30 μερες φορουσε μονο μαυρα ετρογε σιταρι και πιτουρο κααι δε μιλουσε σε κανενα. μια μερα πηγε στο πηγαδι για νερο και ειδε το πρωσοπο της κορης της να επιπλεει σο νερο τοτε δεν αντεξε της τυψεις και επεσε μεσα.εντομεταξυ ενας χορικος που την ειδε να βουταει ετρεξε αμεσος και σκεπασε αυτο το πγαδι και εβαλε διπλα ενα σταυρο και λιγα αγριολουλουδα.οστοσω μετα απο ενα χρονο στο σπιτι τον λιστον  φισουσε παρα πολυ και κανεις δεν ηταν εξω.ενω κοιμοντουσαν λοιπον ξυπνεισαν με μια δινατη βροντη που ερχοταν επο το υπογειο οταν καταβηκαν ειδαν δυο γυνεκες και οι δυο μαυροντιμενες οι ληστες προσπαθησαν να φυγουν αλλα η πορτα ηταν κληδομενη και ελειπε το κλιδι. ξαφνικα μια τρυπα που ξεχιλιζε απο μεσα νερο. τοτε ταυτοχρονα οι γυνεκες ηπαν...ΤΟΡΑ ΘΑ ΠΑΙΘΑΝΕΤΕ ΟΠΟΣ ΕΜΕΙΣ.οι ληστες πνιγικαν εκινη τη νυχτα


δεν ηναι αλιθινη ιστορια οπως φαινεται απο κατι μιλια...