Οι Τρύπες είναι:
Γιάννης Αγγελάκας: φωνή
Γιώργος Καρράς: μπάσσο - φωνητικά
Μπάμπης Παπαδόπουλος: κιθάρες- φωνητικά
Ασκληπιός Ζαμπέτας: κιθάρες
Γιώργος Τόλιος: τύμπανα
Δημιουργήθηκαν το 1983 όταν ο Γιώργος Καρράς και ο Γιάννης Αγγελάκας γράφουν τα πρώτα τραγούδια τους με ελληνικούς στίχους, τραγούδια φορτισμένα και επηρεασμένα από την μετά-punk ατμόσφαιρα της τότε εποχής.
Μαζί τους στις πρώτες εμφανίσεις, ο Μιχάλης Κανατίδης στις κιθάρες και ο Κώστας Φλωροσκούφης στα τύμπανα. Το 1984 ο Μπάμπης Παπαδόπουλος παίρνει τη θέση του Μιχάλη στην κιθάρα και ηχογραφούν το 1985 τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο για λογαριασμό της εταιρείας Ano - Kato Records. Eίναι περίοδος που γίνονται τα πρώτα θρυλικά πλέον live τους στη Σελήνη, στα Πανεπιστήμια και σε άλλους χώρους στη Θεσσαλονίκη.
O Γιώργος Τόλιος παίρνει την θέση του Κώστα Φλωροσκούφη στα τύμπανα και οι ζωντανές τους εμφανίσεις στην Αθήνα, στο club Rodeo, στο Κύτταρο και στο Λυκαβηττό, όπου παίζουν πριν από τον Πουλικάκο, τους καθιερώνουν στην συνείδηση του κοινού σαν την πιο δυναμικά ανερχόμενη rock μπάντα στην Ελλάδα. Το τραγούδι τους Ταξιδιάρα Ψυχή γίνεται το αγαπημένο των ακουλουθητών της εναλλακτικής τότε ροκ σκηνής.
Εν τω μεταξύ η σχέση τους με την Ano - Kato Records δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Παραιτούνται το 1987 και με δανεικά χρήματα ηχογραφούν μόνοι τους το δεύτερο δίσκο ΠΑΡΤΥ ΣΤΟ 13ο ΟΡΟΦΟ και κατόπιν αναζητούν εταιρεία. Υπογράφουν με την Virgin και κυκλοφορούν τον δίσκο την άνοιξη της ίδιας χρονιάς. Ο δίσκος αυτός συγκαταλέγεται σήμερα στους πέντε καλύτερους ροκ δίσκους όλων των εποχών στην Ελλάδα. Οι εμφανίσεις τους γίνονται όλο και πιο πυκνές, με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο Άλσος, στο Αν στα Εξάρχεια... Το 1990 ηχογραφούν τον δίσκο ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ και παίζουν για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας στο φεστιβάλ του Belfort στη Γαλλία. Το 1991 μαζεύουν στην πρώτη τους συναυλία στον Λυκαβηττό 3.500 άτομα. Καθιερώνονται πλέoν ως η καλύτερη ροκ μπάντα της Ελλάδας. Ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, κιθάρες, γίνεται το πέμπτο μέλος του γκρουπ.
Το 1993, τέταρτος δίσκος, 9 ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, 10.000 άτομα στον Λυκαβητό, γράφουν τη μουσική της ταινίας Η εποχή των δολοφόνων του Νίκου Γραμματικού, ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Καρράς σε συνεργασία με τον Γιώργο Χριστιανάκη κυκλοφορούν το άλμπουμ ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΙΠΟΤΑ (1994). Την ίδια χρονιά το 5ο άλμπουμ των Τρυπών, ο διπλός δίσκος ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΣΩΟΥ ΜΑΪΜΟΥ, με ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας στο Ρόδον και 5 κομμάτια unplugged, και το soundtrack της ταινίας, H εποχή των δολοφόνων, σαρώνουν τις πωλήσεις. Το 1995 εμφανίσεις sold out σε όλη την Ελλάδα, στον Μύλο, στο Ρόδον αλλά και στην Αγγλία, στο Manchester και στο Marquee στο Λονδίνο. 8.000 κόσμος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το 1996 κυκλοφορεί ο δίσκος ΚΕΦΑΛΙ ΓΕΜΑΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ, ο οποίος γίνεται χρυσός μέσα σε δύο εβδομάδες. Στις 12 Ιουλίου του 1999 κυκλοφορούν το τελευταίο album τους, “Μέσα Στη Νύχτα Των Άλλων”.
------------------------------------------------------------
Κάποιοι Στίχοι
------------------------------------------------------------
Χάρτινο Τσίρκο
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Τρύπες
Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
Γέλια σκεπάζουν κάθε αστείο μου λυγμό
Μέσα σου θέλω για πάντα να ζήσω
Σαν τη σκιά στο πανηγύρι των σκιών
Οτι σκοτώνει τη δική μου χαρά
Είναι μια φάρσα που με κόβει στα δύο
Με πιάνει απ' το χέρι και με λόγια γλυκά
Σα παιδί μ' οδηγάει στ' όμορφό σου σφαγείο
Και να 'μαι ξανά
Σ' ένα πλήθος που θυμίζει κάποιον άγνωστο φίλο
Κλωτσάω στα τυφλά
Σα παλιάτσος σκοντάφτω πάνω στο ίδιο θηρίο
Που όλο μου λέει
Πως η δικιά μου σκλαβιά ειν' ένα χάρτινο τσίρκο
Με κάνει να κλαίω
Και φαίνομαι αστείος, γίνομαι αστείος
Χάρτινο τσίρκο μόλις σε βρίσκω
Κλαίω σαν άντρας σαν παιδάκι γελώ
Μέσα σου θέλω μια μέρα να σβήσω
Σαν τον τρελό στο πανηγύρι των τρελών
Οτι ξυπνάει τη δική μου χαρά
Ειν' ένα όνειρο σπασμένο στα δύο
Ψηλά με κρατάει στη ζεστή του αγκαλιά
Με πετάει ξαφνικά στο σκοτεινό σου ψυγείο
------------------------------------------------------------
Οτι Σκοτώνεις Είναι Δικό Σου Για Πάντα
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Τρύπες
Σε θάβω και κλαίω κουρασμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω
Μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
Μπορώ να πετάω με δυο διαλυμένα φτερά
Να σ' αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια
Μπορώ να σε βλέπω
Μπορώ να σ' ακούω
Μπορώ να σ' αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια
Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου
Γίνοται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα
Στήνουν χορό μέσ' στο θεόρατο κελί μου
Μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα ΟΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Σε θάβω και κλαίω ξοδεμένη φωτιά
Το ξέρω πως φταίω που δεν υπάρχεις πια
Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω μπορώ να γελάω
Μπορώ να πετάω με δυο σπασμένα φτερά
Μπορώ να πετάω με δυο διαλυμένα φτερά Να σ' αγαπάω κι ας μην υπάρχεις πια
Μπορώ να σε φτάνω
Μπορώ να σε χάνω
Μπορώ να σ' αγγίζω
Κι ας μην υπάρχεις πια
-----------------------------------------------------------
Ακούω την Αγάπη
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Τρύπες
Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου
Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου
Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου
Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου
Τους εραστές και τους τρελούς
που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου
------------------------------------------------------------
Υπέροχο Τίποτα
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Γ. Καρράς
Είναι αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει
το πρωινό μετά τη γιορτή
τ' αλλόκοτο βλέμμα σου που δεν με χορταίνει
κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ
Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
Υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σκίζει
αφήνοντας σημάδια που δεν σβήνει ο καιρός
που δεν σβήνει ο καιρός, που δεν σβήνει ο καιρός
Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
Υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σκίζει
αφήνοντας σημάδια που δεν σβήνει ο καιρός
που δεν σβήνει ο καιρός, που δεν σβήνει ο καιρός
------------------------------------------------------------
Αμνησία
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Γ. Καρράς - Γ.Αγγελ.
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια
γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω
λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία
δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά
γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
Κουρνιάζουν έξω απ' το κλεισμένο σου παράθυρο
Κι αν τ' άφηνες θα ανοίγαν μια ρωγμή
Απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν το κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο Πάνω απ' τη στάχτη
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει...
Ζήσε μαζί μου στον αέρα...
Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
κι αν τα άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο
Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς...
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει...
Ζήσε μαζί μου στον αέρα...
Βαλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα...
θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω
Ταξιδιάρα ψυχή
Τρύπες
Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας
Όσα κι αν έχω, δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus
Όσα κι αν έχω, δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus
Ταξιδιάρα ψυχή, κι αν θέλω, δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω τη δικιά μου ζωή σ' αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω
ΕΔΩ
Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχές
Εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ το χτες
Εδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγές
Εδώ ή θλίψη δεν κερδιζει ποτέ.
Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές
Κι τρικλιζοντας τις ακολουθώ
Εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουν ναυάγια ,πυρκαγιές
Καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβύνω εδώ.
Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι αλλες αγριες γιορτές
Μονάχα σκέτα τραγουδάνε με κραυγές δανεικές
Εδώ πεθαίνουν πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές
Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτε ,δεν κερδίζει ποτέ.
Δε χωράς πουθενά
Aν δε χωράς μέσα σε μια άθλια πατρίδα
Aν δε σου φτάνει μια ελπίδα τυφλή
Aν δε χώρας μέσα σε μια ονειροπαγίδα
Aν δε χώρας σε μια αγκαλιά φυλακή
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά δεν χώρας πουθενά
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δεν χώρας πουθενά πουθενά πουθενά
Aν δε χώρας μέσα σ' εν' άνοστο αστείο
Aν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Aν δε χώρας μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Aν δε χώρας σ' ένα σπασμένο κορμί
Καινούρια ζάλη
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη
Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει
Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
Θα ξενιστώ και κάποιο βράδυ ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που 'χεις πάρει και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που 'χεις πάρει και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω
Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας
Όσα κι αν έχω, δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus
Όσα κι αν έχω, δανεικά πια δεν σου δίνω, να κάνεις βόλτες με το magic bus
Η μάσκα που κρύβεις
Πριν λυτρωθείς απ' τα δάκρυα που πνίγεις
Πριν σε προδώσει η μυρωδιά της φωτιάς
Πριν τυλιχτείς στις αλυσίδες της θλίψης
Πριν αρνηθείς τις μαχαιριές της χαράς
Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις
Πρωτού χαθείς στην αγγαλιά μιας σκιάς
Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις
Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς
Σχολιάστε το πιο ελευθεριαζον συγκροτημα που γεννησε ποτε η ελλαδα!
Θέμα: Τρύπες και Αγγελάκας 
Σαβ Μαρ 05, 2011 4:31 am
