Σύνθεση Ιστοριών...

Λοιπόν σε αυτό το τόπικ, κάποιος γράφει μία πρόταση ή παράγραφο ή και ολόκληρο κεφάλαιο, όμως ο επόμενος πρέπει αναγκαστικά να ξεκινήσει με ένα συνώνυμο της τελευταίας λέξης του προηγούμενου πόστερ.... Ξεκινάω εγώ:

Ήταν βράδυ παραμονής Χριστουγέννων. Χιόνιζε πολύ και ο Άγιος Βασίλης ετοιμαζόταν να φορέσει τα μεταλλάδικα μαύρα ρουχα του και τις δερμάτινες και στολισμένες με καρφιά μπότες και τα εσώρουχα με τα χρωματιστά λουλουδάκια.

Άνθη έσπεραν την ευοδιαστη τους μυρωδια στους γυρω λόφου και οι νυφάδες του χιονου στοβιλίζονταν στον αέρα σαν φθινωπορινά φύλλα που πέφτουν στο υγρο εδαφος.

Το χιονι επεφτε στο εδαφος,καλυπτοντας ολα τα φυτα.Τα νερα των λιμνων τριγυρω ειχαν παγωσει,και καπνος ξεπροβαλλε απο καθε καμιναδα.

Και καθως οι καπνοδοχοι της μικρης πολης εβγαζαν ζεστο καπνο, κατι ακουστηκε μεσα στην παγωμενη σιγαλια της νυχτας

η παγωμενη σιωπη του σκοταδιου διακοπηκε απο ενα δυνατο κροτο σαν πιστολιου...

και ειδα το πιστολι να με σημαδευει καταστηθα.το κρατουσε ενας ψηλος ανδρας...

πουυ ηταν πανυψηλος και πολύ φανταχτερός ...

γυάλιζε όλη η χιονισμένη πεδιάδα από την ομορφιά του...

το ήσυχο τοπίο ταράκτηκε ξαφνικά από...

...Ένα δεύτερο πυροβολισμό!Ο όμορφος και πανύψηλος άνδρας κείτονταν τώρα αναίσθητος μπροστά μου.Το πιστόλι που πριν από μερικά δευτερόλεπτα με σημάδευε λαμπίριζε πεσμένο στο χιονισμένο πλακόστρωτο.Δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε τα μάτια του,ούτε το στόμα του που μόλις πριν λίγο είχε ανοίξει για να μου μιλήσει..."Ξάπλωνε" ακίνητος στον παγωμένο δρόμο με μία έκφραση έκπληξης και αγωνίας.Κοίταξα πίσω να δω ποιος προκάλεσε αυτόν τον απροσδόκητο θάνατο,μα δεν πρόλαβα να δω κανέναν....Κανέναν και τίποτα...Σιωπή...Τα φώτα των σπιτιών της μικρής πόλης έλαμπαν πίσω."Κάποιος με έσωσε!",σκέφτηκα αρχικά..."Κάποιος είδε τον πελώριο άντρα να με σημαδεύει και ήρθε να με σώσει!"
Τα λεπτά περνούσαν...έμεινα στο ίδιο,παγωμένο σημείο για αρκετή ώρα...Σκεφτόμουν αυτό που μόλις είχα ζήσει.Αν ο δεύτερος πυροβολισμός είχε σκοπό να με σώσει....τότε γιατί ο άνθρωπος που τον πραγματοποίησε δεν φανερώθηκε?Και αν ο μυστηριώδης ξένος,αυτός ο άντρας με το τόσο όμορφο πρόσωπο και το τόσο επιβλητικό παράστημα,ήθελε να με σκοτώσει.....γιατί δεν το έκανε όσο είχε την ευκαιρία???Με σημάδευε με το όπλο του μα δεν έκανε καμία κίνηση....παρά μόνο προσπάθησε να μου μλήσει...μα δεν πρόλαβε τελικά να το κάνει...Και τι να ήθελε να μου πει??Σκόπευε να μου πει τα τελευταία λόγια που θα άκουγα πριν το θάνατό μου....ή ήθελε να με προειδοποιήσει??ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ???

ον απαθρωπο μου ειπε προσεχε στον ουρανο και εξαφανιστικε οταν γυριζα σπιτι ειδα κατι μεγαλο να πετα!