Στοιχειωμένα σπίτια της Ελλάδας

Μπορεί να έχετε ακούσει για τα στοιχιωμένα σπίτια της Ελλάδας ,σπίτια που κρύβουν τραγικές ιστορίες .
Σε αυτό το νήμα θα σας μιλήσω για μερικά απο αυτά .


Πικέρμι αττικής
Είναι ίσως το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι. Απο την αρχαιότητα ήταν γνωστή τοποθεσία όπου λάμβαναν χώρο παράδοξα φαινόμενα.
Σε αυτήν, το 18ο και το 19ο αιώνα, άνθρωποι χάνονταν, ενώ υπήρχαν συχνές εμφανίσεις ξωτικών (α, ρε Gildor ) και νεραϊδών. Το συγκεκριμένο σπίτι, τώρα, χτίστηκε το 1910 απο τον Περικλή Καλλέργη, ο οποίος αυτοκτόνησε αφού δολοφόνησε τη γυναίκα του. Στην Κατοχή χρησιμοποιήθηκε απο τον ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο και στα υπόγειά του γίνονταν βασανιστήρια απο τους στρατιώτες. Οι μετέπειτα ένοικοι του σπιτιού έμεναν σε αυτό μόνο μικρά χρονικά διαστήματα, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια, άγνωστοι σκάβουν το υπόγειο λόγω διαφόρων φημών περί κρυμμένου θησαυρού.
Οι μάρτυρες των περίεργων φαινομένων είναι πολλοί και μεταξύ αυτών και ο τραγουδιστής Γιώργος Γερολυμάτος (και δεν λέω οτι επειδή είναι γνωστός θα είναι κι αξιόπιστος μάρτυρας απλά τον αναφέρω) μαζί με άλλα έντεκα άτομα: Ενα βράδυ που είχαν επισκεφτεί το σπίτι (μου κάνει μεγάλη εντύπωση! Τί ήθελαν εκεί, αφού το σπίτι είναι ακατοίκητο εδώ και χρόνια; Και δεν το λέω υπονοώντας κάτι το "πονηρό", αλλά κάτι πολύ πιο "μυστηριακό"!), άκουγαν για αρκετή ώρα έναν παράξενο ήχο σαν σύρσιμο και ένα ουρλιαχτό που ακολουθούσε.
Το σπίτι, εκτός των άλλων, έχει και άλλες ιδιαιτερότητες λόγω της περίεργης αρχιτεκτονικής του. Μερικές από αυτές είναι η έλλειψη αυλής, η πρόσοψή του (που απεικονίζει έναν ακτινωτό ήλιο) και ο προσανατολισμός του (όμοιος με αυτόν των εκκλησιών).Αποτελέσματα ερευνών που έγιναν στο παρελθόν έδειξαν αλλαγή, χωρίς εμφανή εξωτερική αιτία, στον ιονισμό της ατμόσφαιρας γύρω στα 30-50 μέτρα γύρω από το σπίτι. Συγκεκριμένα σημεία του σπιτιού, όπως το βορειοανατολικό παράθυρο, εμφάνισαν υπερβολικές διακυμάνσεις, που οι εντάσεις τους ποικίλλαν απο την ανατολή ως τη δύση του ηλίου.


Αλκιβιάδου

Οι παλαιότεροι Αθηναίοι ασφαλώς θα έχουν ακούσει
την ιστορία με τον μονόχειρα και πιθανότατα να θυμού-
νται τη χαρακτηριστική φιγούρα του, που περιφερόταν
στην περιοχή της Πλ.Βάθης γύρω στα 1920. Ο μονόχειρας
με την αγριωπή όψη, ζούσε σε ένα από τα παλαιότερα
σπίτια, στον πύργο της οδού Αλκιβιάδου και αποτελούσε
φόβο και τρόμο για τους πιτσιρίκους της γειτονιάς.
Η ιστορία με τον μονόχειρα πέρασε από στόμα σε στόμα,
60 περίπου χρόνια μετά τον θάνατό του και έγινε θρύλος.
Ενας θρύλος που λέει οτι ο μονόχειρας έγινε φάντασμα
και εξακολουθεί να κόβει την ανάσα στους κατοίκους
της περιοχής και σε όσους τύχει να περάσουν νύχτα έξω
από τον πύργο της οδού Αλκιβιάδου.



Υπάρχουν και σήμερα στοιχειωμένα σπίτια, με κατάρες, φαντάσματα και κακά πνεύματα; Άλλοι τα πιστεύουν, άλλοι όχι. Στη Θεσσαλονίκη πάντως αρκετοί θεωρούν «στοιχειωμένο» το σπίτι της Βασιλίσσης Όλγας, στον αριθμό 263.

Το σπίτι λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου, ενώ σήμερα δεν κατοικείται αφού είναι ετοιμόρροπο και ο γύρω χώρος έχει μετατραπεί σε αποθήκη οικοδομικών υλικών. Φημολογείται πως όσοι έχουν μείνει εκεί νύχτα ακούν φοβερούς θορύβους από φαντάσματα που κυκλοφορούν στα δωμάτια, με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή.

Λέγεται πως συνοδεύει κατάρα και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει. Στο παρελθόν το πήραν δύο εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν, όμως την ημέρα που πέρασε στην ιδιοκτησία τους ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας στην Αθήνα. Για το σπίτι αυτό γίνεται μεγάλη συζήτηση και μέσω του Internet. «Όποιος τολμάει ας πάει να το επισκεφτεί. Εγώ προτιμάω να μην περνάω ούτε απ’ έξω. Το σπίτι αυτό κρύβει κάποιο φοβερό μυστικό και όποιος είναι γενναίος ας πάει να το λύσει», διαβάζουμε σε ιστοσελίδα, ενώ ένας νεαρός περιγράφει τη δική του εμπειρία: «Πήγαμε χθες με φίλους αλλά δεν μπήκαμε μέσα γιατί φοβηθήκαμε. Τι θα συναντήσουμε; Μπορεί να σε ακολουθήσει το πνεύμα;».

Αρκετοί είναι αυτοί που αποφεύγουν ακόμη και να περνούν τη νύχτα έξω από το κτίριο ή αλλάζουν και πεζοδρόμιο με το φόβο πως ίσως κάτι κακό θα τους συμβεί εάν δεν υπακούσουν στους νόμους των «πνευμάτων».

«Έχουν ακουστεί διάφορα για όσους έχουν νοικιάσει ή έχουν θελήσει να κατεδαφίσουν το σπίτι της Βασ. Όλγας 263. Όμως απ’ ότι γνωρίζω το κτίριο ανήκει σε μία κατασκευαστική εταιρία και ο λόγος που δεν χτίζεται είναι ότι υπάρχει πρόβλημα με τα όρια του διπλανού οικοπέδου και η υπόθεση έχει φτάσει έως τον Άρειο Πάγο», μας είπε ο πρώην πρόεδρος των κτηματομεσιτών Θεσσαλονίκης, Γρηγόρης Λιάντας.

Δεν είναι όμως μόνο το συγκεκριμένο σπίτι που «βαφτίζεται» ως στοιχειωμένο στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν και άλλα κτίρια που έχουν συνδεθεί με φήμες που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα για κακά πνεύματα ή για τραγικές ιστορίες που σημάδεψαν τους πρώην ιδιοκτήτες τους. Τέτοια είναι στην Αρετσού της Καλαμαριάς αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, λίγο μετά το δικαστικό μέγαρο.

«Υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται από τέτοιες ιστορίες και δεν θέλουν να νοικιάσουν κάποιο από αυτά τα σπίτια, όμως το θέμα είναι κατά πόσο τις πιστεύει ο κάθε ένας», μας εξηγεί ο κ.Λιάντας.

Υπάρχουν ακόμη και οι προληπτικοί που κάνουν ένα «βήμα» παραπέρα και μιλούν και για περιοχές με αρνητική αύρα. Μεταξύ αυτών λένε πως είναι η πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη και ο παλιός δρόμος της Θέρμης μετά τα νέα νεκροταφεία. Όπως αναφέρουν στις περιοχές αυτές η ατμόσφαιρα είναι βαριά και αφιλόξενη, ενώ η προσαρμογή δύσκολη.

Εσείς ξέρετε άλλα στην περιοχή σας ?


Από το On Line Magazino

υπαρχουν αλλα τα περισσοτερα ειναι φημες...............................

Στην γειτονιά μου έχουμε ένα εγκαταλελειμένο κτίριο και λέγεται πως είναι στοιχειωμένο.Πίσω έχει έναν τεράστιο κήπο,απεριποίητο,που δύσκολα βλέπεις μέσα,από τα πολλά φυτά στον φράχτη.Είμαι μάρτυρας παράξενων συμβάντων.Για παράδειγμα,τα παράθυρά του είναι πότε ανοιχτά,πότε κλειστά και είμαι σίγουρος πως αν καποιος έχει το οικόπεδο,σίγουρα δεν θα μπαίνει μέσα στο σπίτι.Απέναντι μένει ένας παράξενος τύπος.Το κτίριο που μένει είναι διώροφο.Στον πάνω όροφο είναι το σπίτι του και από κάτω (δεν έχει εσωτερική σκάλα)βρίσκονται τρεις ευρύχωροι χώροι.Όποιο μαγαζί έχει ανοίξει εκεί,έχει κλείσει.Και βρίσκεται απέναντι από το εγκαταλελειμένο σπίτι!Από τότε που το θυμάμαι,το αριστερό ήταν ψιλικαντζίδικο,το μεσαίο φαρμακείο και το δεξιό φροντιστήριο.Το ψιλικαντζίδικο έκλεισε κι ακόμα δεν το έχει νοικιάσει κανείς,το φαρμακείο έγινε αποθήκη με καθαριστικά,είδη σπιτιού και ψιλοπράγματα, μετά έκλεισε και τώρα δεν το νοικιάζει κανένας,το φροντιστήριο έκλεισε πριν από 5 χρόνια και κάτι και τώρα έγινε κομμωτήριο(μετά από 5 χρόνια).Τέλος,η μητέρα μου πριν από μερικά χρόνια είχε πάει στο ψιλικαντζίδικο και πριν μπει είδε μια γριούλα,να περπατάει στο απέναντι πεζοδρόμιο,εκεί που είναι το εγκαταλελειμένο σπίτι.Πήρε η μα΄μα τα τσιγάρα και σε 5-10 δευτερόλεπτα ήταν έξω απ'το ψιλικαντζίδικο.Η γριούλα είχε χαθεί.Κοίταξε η μητέρα μου στην κατηφόρα δίπλα από το σπίτι τίποτα,στην ανηφόρα ακριβώς απέναντι από την κατηφόρα,τίποτα.Ακολούθησε με το μάτι της την κατεύθυνση που πήρε η γριούλα,όμως θα την έβλεπε γιατί υπήρχε μια μεγάλη ευθεία.Δεν μπορεί να έτρεξε!Κι όλα αυτά,γύρω από το εγκαταλελειμμένο σπίτι που αναφέρω στην αρχή.Τυχαίο?

εγω μνω στην ιδια γειτονια με τον albus και δεν θα κανω τον κοπο να ξαναγραψω το ποστ...όντως , λεει αληθεια

μαλλον καπιος εχει μουντζωσει ολη την περιοχη

Στην γειτονιά μου έχουμε ένα εγκαταλελειμένο κτίριο και λέγεται πως είναι στοιχειωμένο.Πίσω έχει έναν τεράστιο κήπο,απεριποίητο,που δύσκολα βλέπεις μέσα,από τα πολλά φυτά στον φράχτη.Είμαι μάρτυρας παράξενων συμβάντων.Για παράδειγμα,τα παράθυρά του είναι πότε ανοιχτά,πότε κλειστά και είμαι σίγουρος πως αν καποιος έχει το οικόπεδο,σίγουρα δεν θα μπαίνει μέσα στο σπίτι

Δεν πιστευω στο στοιχειωμα των σπιτιων. Ειναι ολα στο μυαλο μας. Αμφιποβαλωμαστε και με το παραμικρο δεχομαστε οτι το σπιτι ειναι στοιχιωμενο.

Κατι επιπλεον: Κατι βουλγαροι που ειχα συναντησει στην Χαλκιδικη προπερσυ το καλοκαιρι, ηταν απο ενα χωριο της Βορειας Βουλγαριας, μου ειχαν πει οτι στα χωρια τους πιστευουν πως ο Λευκος Πυργος ειναι στοιχειωμενος

το ξερα οτι θα φερεις παλι αντηρηση..

Γιατι εσυ πιστευεις στα στοιχειωμενα σπιτια? Μα ειναι ηλιθιο να νομιζουμε ότι στο ταδε σπιτι κατοικουν πνευματα. Απλα ειναι μεσα στο μυαλο μας, γιατι ετσι εχουμε μαθει. Οταν βλεπουμε μια ετοιμορωπη καλυβα ή ενα μεγαρο με κληστα παραθυρα και τρυπες στους τοιχους σκεφτομαστε ολες τις σκηνες απο ταινιες και τις ιστοριες που εχουμε ακουσει απο ακομα παλιοτερους.

κανεις δεν ξερει τι γινεται με αυτα τα θεματα..
δεν λεω οτι πιστευω..αλλα κατσε και σκεψου λιγο.
μπορει και να ειναι..

ενα ειναι σιγουρο:πως κανενας δεν ειναι σιγουρος για το αν αυτα τα σπιτια ειναι στοιχειωμενα ή οχι

ενδαφέρον!
μακάρι να υπήρχε κάτι και εδώ!
θα είχα πάει να το εξερευνήσω (με το ραβδί μου φυσικά μην σας ότι και για προληπτικούς λόγους θα έπαιρνα και την αστραπή μου...που ξέρετε ίσως να χρειαζόταν!!)
Μερικά από αυτά ίσως να είναι φαντασία συμπτώσεις κάποιο γεγονός που είχε γίνει πιο παλιά στην οικογένεια η οποία ζούσε εκεί και για να το καλύψει έμπλεξε τέτοιες ιστορίες
Το μπλέξιμο (κάποιου μέλους) με τον πνευματισμό (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων μπορεί να έπαιζε ρόλο...) τι να πω προσπαθώ να βρω λογικές απαντήσεις!!

υπάρχουν δαίμονες και πνεύματα αν πάτε σε κάποια σατανιστική τελετή ...

Κοντά στο παλιό μου σπίτι[πολύ απομονομένη περιοχή]υπάρχει ένα σπίτιι που το είχε κτίση πριν έναν αιώνα ένας πολύ πλούσιος εργένης που αργότερα παντρεύτηκε.Αλλά [παιδιά δεν έκαναν.Μια νύχτα κάποιους μήνες μετά τον γάμο τους βρέθηκαν και οι δύο δολοφονυμένοι ο κύριος στη πολυθρόνα του με την εφημερίδα του και η κυρία στη κουζίνα...Πέρασαν τα χρόνια και το σπίτι ερήμοσε.Ο όμορρφος κήπος μαράζοσε και γέμισε ζιζάνια αλλά το μεγαλόπρεπο τριόροφο σπίτι δεν χάλασε.Από τη μέρα που πέθαναν οι ιδιοκτήτες κάθε μέρα στις εννέα το βράδυ κάθε μέρα ακούγονται φωνές,βγαίνουν μυρωδιές από φρεσκομαγειρμένα φαγητά και πάντα μια εφημερίδα με αίμα εμφανίζεται στις δώδεκα το βράδυ. ακόμα και αν δεν φυσάει κάθε βράδυ στις 12 τα παγντζούρια χτυπάν με δύναμη .Αρκετές μαρτυρίες υπάρχουν από παιδιά που μπήκαν μέσα ότι τα έπιπλα είναι αθικτα και σκόνη δεν υπάρχει.Και εγώ το έχω δει.Ούτε ντουβάρια έχουν πέσει ούτε σκόνη υπάρχει τίποτα!

οοο εγω θα σας πω μια αλλη ιστορια...καποια αγορια της γειτονιας μας μας ειπαν πως ενα σπιτι κοντα στο σχολειο μας ειναι στοιχειωμενο...ετσι εγω μαζι με τις φιλες μου πηγαμε σε αυτο το σπιτι...μπηκαμε μεσα..και ειδαμε απο πανω ηταν καμενο...βρηκαμε ρουχα μωρου...,βοτκα..περιοδικα..,οτι να ναι...μετα πηγαμε παλι σε αυτα τα αγορια και τους ειπαμε τι βρηκαμε...αυτοι ειπαν πως καθε βραδυ ενα μωρο κλαει απο αυτο το σπιτι!!!

απο εκεινο το δρομο δεν εχουμε ξαναπατησει ποτε!

βασικά κάποια από αυτά μπορεί να ισχύουν. αλλά τα περισσότερα είναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας.

Πιστευω οτι τα πιο πολλα απο αυτα ειναι μυθοι..ακομα και αυτοι που ασχολουνται με αυτα τα φαινομενα ("επιστημονες") ανα τον κοσμο δεν εχουν ασχοληθει πολυ με την Ελλαδα!

Στη Σύρο,σε μια περιοχή στην εξοχή, βρίσκεται ένα παλιό αρχοντικό περιτριγυρισμένο από τρομακτικές ιστορίες.Αληθινές ή όχι,πρέπει να έχουν επηρεαστεί και από την ιστορία του Καραγάτση στο βιβλίο Η μεγάλη Χίμαιρα.


"Το σπίτι των Ρεΐζηδων στο Επισκοπείο, στο συριανό «Κολωνάκι», προκύπτει από την περιγραφή ότι ήταν ένα διώροφο αρχοντικό, που προέδιδε την οικονομική επιφάνεια της εφοπλιστικής οικογένειας (βλ. Μεγάλη Χίμαιρα, σ. 61,62). Το απόσπασμα αυτό ενέπνευσε τον Μάνο Ελευθερίου, ο οποίος συμπεριέλαβε στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός» (1962) ένα σχετικό ποίημα.
Το κόκκινο σπίτι, το στοιχειωμένο, καταραμένο, αιματοβαμμένο και αμαρτωλό σπίτι της διήγησης σώζεται ώς τις μέρες μας, ερειπωμένο μεν, διατηρώντας όλο του το μεγαλείο δε.
Επειδή η ονομασία «κοκκινόσπιτο» δεν υπάρχει πουθενά στο μυθιστόρημα, λέγεται ότι δόθηκε από τους Συριανούς για να δηλώσουν το γεγονός ότι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα των Ρεΐζηδων. Ζωσμένο με θρύλους, μύθους και παραδόσεις, το αντιμετωπίζουμε ως άντρο δαιμόνιων πνευμάτων. Παλιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι ακούγονταν τα βράδια οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας, τα γέλια του μικρού κοριτσιού. Οι πιο προληπτικοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια, υποστηρίζοντας ότι όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και μικρότερα αντικείμενά του, βρήκε τραγικό θάνατο ή θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Οι πιο ρεαλιστές υποστηρίζουν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Κάτοικος του Επισκοπείου θυμάται ότι ο χώρος ήταν τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών και ότι ένας κύριος με ελαφρά νοητική στέρηση -πρέπει όμως να είχε πολύ χιούμορ- διασκεδάζοντας με τον φόβο των κατοίκων, τοποθετούσε στο κεφάλι του τα βράδια μια μεγάλη κολοκύθα και παίζοντας με το φως από τα κεριά, που κρατούσε και τη σκιά, τρομοκρατούσε τους περαστικούς.
Τα δε σενάρια περί ανυπαρξίας νομίμων κληρονόμων ή περί κωλύματος πωλήσεως του σπιτιού, διατηρούν αναλλοίωτο τον θρύλο. Κατά τη γνώμη μου το σπίτι δεν είναι -προς Θεού- στοιχειωμένο, εξάλλου η περιοχή έχει πυκνοκατοικηθεί τα τελευταία χρόνια ενώ οι ίδιες υπερφυσικές κι έως ενός σημείου μακάβριες ιδιότητες απεδίδοντο και στο χείμαρρο της Λαλακιάς πριν από τη διάνοιξη του δρόμου. Την πληροφορία την οφείλω στον κύριο Μάνο Ελευθερίου, τον οποίο θερμά ευχαριστώ.
Αλλά από την άλλη πλευρά γιατί θα πρέπει να καταρρίπτουμε τους θρύλους, τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις; Δεν αποτελούν και αυτοί μέρος της ιστορίας του τόπου μας ή έως ενός σημείου δεν αντανακλούν τις αντιλήψεις και τη νοοτροπία της εποχής που τους γέννησε;

Δεδομένης της υπάρξεως του σπιτιού, όμως, τίθεται το ερώτημα, μήπως η ιστορία που πραγματεύεται ο Καραγάτσης είναι πραγματική; Η θεωρία αυτή φαίνεται να ευσταθεί. Δεν μπορώ να φανταστώ δηλαδή ότι οι Συριανοί μετά την έκδοση του μυθιστορήματος «εφηύραν» το «κοκκινόσπιτο», ότι υπέδειξαν ένα οποιοδήποτε σπίτι στο Επισκοπείο ως τόπο κατοικίας των Ρεΐζηδων. Πιο πιθανό είναι να στήριξε ο Καραγάτσης το μυθιστόρημά του σε μια διαδεδομένη συριανή προφορική παράδοση, που σίγουρα εντυπώνεται στον ακροατή.
Οπως πληροφορήθηκα, είναι «κοινό μυστικό» στο Επισκοπείο ότι η ιστορία της «Χίμαιρας» είναι αληθινή και ότι υπάρχουν μέχρι σήμερα στο νησί οι απόγονοι της «αμαρτωλής» αυτής οικογένειας, απόγονοι που προήλθαν κατά πάσα πιθανότητα από δεύτερο γάμο του Γιάννη, του μοναδικού που επέζησε της καταστροφής. Οταν η οικογένεια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, κατέφυγε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε ύστερα από αρκετά χρόνια ξανά στο νησί, με άλλο όνομα προκειμένου να αποτάξει από πάνω της τη «ρετσινιά». Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι ουδέποτε διεκδικήθηκε η τεράστια ακίνητη περιουσία."

υπαρχει ενα σπιτι στη γειτονια του φιλου μου με κοκκαλα σκυλου που ζωντανευουν τη νυχτα αλλα ειναι μυθος

εγω παντωωςς δενν ξερωω αν υπαρχουνν ηη ανν οχιι...εξαλουυ απο οτι λενεε οτανν η ψυχη καποιου πεθανει θελει 40 μερες για να μεινειι στο σπιτι του...μετα φφευγειι καιι παειι εκειι πουυ παειι:κολασηη παραδεισοςς ή καπου αλλου που δεν ξερουμε...
αυταα ταα σπιτιαα λενεε οτι ειναι στοιχιωμεναα εδωω και χρονιααα οποτεε δενν ειναιι λογικοο...
αλλλαα μερικεςς φορεςς η λογικηη δενν ειναιι αυτη που λυνειι τα ερωτηματαα

στα Χανιά όπου μένω εγώ δεν υπάρχουν φήμες για κανένα στοιχειωμένο σπίτι! αν και ξέρω μια κοπέλα στην ηλικία μου η οποία μένει σ'ένα σπίρι στο οποίο είχε αυτοκτονήσει ένας άνθρωπος.... και μια φορά ενώ είχε βάλει ακουστικά για να ακούσει μουσική, κάποιος την έπιασε από το μπράτσο! Νόμιζε ότι ήταν η αδερφή της... γύρισε και δεν ήταν κανείς από πίσω της! Εννοείται ότι πήγε η καρδιά της στην κούλουρη... την επόμενη μέρα έμαθε ότι το δωμάτο της (όπου βρισκόταν όταν έγινε το συμβάν) ήταν το δωμάτιο στο οποίο αυτοκτόνησε αυτός ο άνθρωπος!!!

Αν θέλετε πιστέψτε το αν δε θέλετε όχι!!!
Στη γειτονιά του κολλητού μου είναι ένα ρυάκι!!Σ'αυτό το ρυάκι υπάρχει ένα σπίτι πολύ παλιό περίπου σαν ερείπιο!!Όποτε λοιπόν περάσω από εκεί βλέπω μέσα στο από το παράθυρο μια γριά πολλή θολή και να με κοιτάζει σαν να θέλει να με σκοτώσει!!