Η δικιά μας τρομακτική ιστορία!

αφού το φως χτύπαγε από πίσω του.
Το μόνο που ξεχώριζε ήταν τα ασπράδια των τρομερών ματιών του...

ξαφνικα με μια γρηγορη κινηση απ'τηη τσεπη του εβγαλε...

ένα μακρύ μαύρο ραβδί και με τράβηξε στις σκιές δείχνοντας μου με το χέρι να κάνω ησυχία

ξαφνικα .Ενας γλυκος πονος διαπερασω το κορμι μου...

και παραλίγο να χάσω τις αισθήσεις μου...Αφού συνήλθα εντελώς κοίταξα με περιέργεια το ραβδί στα χέρια...

ήταν ανοιχτο καφε και ακομα και στο βαθυ σκοταδι δεν εχανε την γυαλαδα του.

αν και αισθανόμουν τον κίνδυνο δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από αυτό το περίεργο και φαινομενικά άκακο αντικείμενο...

τοτε εκεινος αρχισε ψηθιριζει κατι και να κουνα το ραβσι πανω κατω...

εγώ ζαρώνω όσο περισσότερο μου επιτρέπει ο χώρος από πίσω μου και εκεί που δεν το περίμενα ένα τεράστιο ελάφι σας φτιαγμένο από αχνό...

σταθηκε περιφανα μπροτα μας

ενώ εγώ είχα μείνει στήλη άλατος χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα από όσα συμβαίνουν...

το ελαφι ξαφνικα εξαφανιστηκε και ο αντρας εγυρε προς τα πανω μου.Ξαφνικα...

κάτι τον σταμάτησε...το ελάφι είχε επιστρέψει και μέσα σε μερικά μόνο δευτερόλεπτα...

ορμησε προς τα πανω του.....

πέρασε από μέσα του και μετατράπηκε {2-3 μέτρα πιο μακριά } σε μια φωτεινή μπάλα...

που τον έδιωξε μακριά.Έπειτα αφού ξανάγινε ελάφι έτρεξε ολοταχώς καταπάνω μου,πέρασε από μέσα μου γεμίζοντας με όμορφα συναισθήματα κι εξαφανίστηκε.

ανακάθισα αναποφάσιστη και σαστισμένη...μετά από μερικά δευτερόλεπτα το έβαλα στα πόδια χωρίς να σκέφτομαι τίποτα...

και δυστυχώς ούτε και την κατεύθυνση που έπρεπε να πάρω.Έτσι σκόνταψα πάνω σε ένα ογκώδες αντικείμενο κι έπεσα κάτω.Κοίταξα πιο προσεκτικά και ανακάλυψα πως ήταν ένας αναίσθητος νεαρός.

αυτό μου ήταν πολύ για μια μέρα!
Έβγαλα μια πνιχτή κραυγή...

και ο νεαρός ανασάλεψε,ανοίγοντας σιγά σιγά τα μάτια.Με κοίταξε χωρίς να έχει αρκετές δυνάμεις για να ανασηκωθεί.Αναρωτιόμουν τι να κάνω,όταν μια μεσήλικη γυναίκα μας πλησίασε κι έσκυψε από πάνω μας με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.

Τι επαθε?ρωτησε
Εγω ανασηκωσα τους ώμους μου με νοημα.Στο μεταξυ το αγορι σηκωθηκε και με τραβηξε μακρια απ'την κυρια.Δεν έκατσε γι πολύ στα πόδια του και ξαπασε!
{Εμ τι τα θες τα σηκωματα?}

Όταν είδε πως δεν ήξερα το νόημα αυτών που είχαν συμβεί, μου είπε σιγανά να μην τρομάξω και έβγαλε ένα ραβδί απ'την τσέπη της.Έκλεισε μια βαθιά πληγή στο πόδι του αγοριού και του έδωσε ένα κομμάτι σοκολάτα."Θέλω να σε βοηθήσω" του είπε.

Ποιοι ειναι όλοι αυτη αναρωτιωμουν..
Ξερω τι σκεφτεσε ..ειπε το αγορι μπουκωμενο με σοκολατα

"Δεν έχεις τρελαθεί.Απλά υπάρχουν πράγματα στον κόσμο που δεν έχεις γνωρίσει.Αν και εσύ συγκεκριμένα θα'πρεπε."
Τον κοιτούσα χωρίς να πιστεύω στην ακρίβεια των αισθήσεών μου και την ψυχική μου υγεία.

Ζαλιζομουν και μετα όλα μαυρα όταν άνοιξα τα ματια μου